MODERN TIMES - 1936
Çocukluğumdan aklımda kalan melon şapkalı, bastonlu mini mini bir adam... Bizim nesil pek fazla sessiz sinema izlememiş olsa da Chaplin'i hepimiz biliriz.
Kahramanımız 1930'lu yılların büyük ekonomik buhranı sırasında bir fabrikada zorlu, monoton çalışma hayatından dolayı psikolojik sorunlar yaşamaktadır. "Otomatik yemek yedirme makinası"nda kobay olarak kullanılması bardağı taşıran son nokta olur ve patronları onun delirdiğini düşünerek akıl hastanesine gönderir. Akıl hastanesinden çıktıktan sonra komünist provokatör zannedilerek hapse girer ve işsiz kalır. Bu arada ekmek çalarken karşılaştığı bir genç kızla arkadaş olur ve maceralarına birlikte devam etmeye karar verirler.
Filmde makineleşmenin ve sanayileşmenin getirdiği işsizlik sorununu ve bunun sonucunda insanlar üzerinde oluşan psikolojik sorunlar eleştiriliyor. Benim için izlediğim animasyon harikası, devasa bütçeli, muhteşem ses efektleri olan çoğu filmden daha eğlenceliydi ve işlediği sorun günümüzde daha şiddetli yaşandığı için verdiği mesaj güncelliğini koruyor.
Son sahnede bütün olaylardan yorulan genç kız "Bunca zahmete değer mi?" der ve ardından meşhur Şarlo repliği çıkagelir: "Gülümse, umudunu kaybetme, başaracağız..."(Ayrıca bu replikler sinema tarihindeki ara yazıyla geçen son replik olma özelliğini taşımakta. Yani Modern Times dünya sinemasının son sessiz filmidir.)
Son sahnede bütün olaylardan yorulan genç kız "Bunca zahmete değer mi?" der ve ardından meşhur Şarlo repliği çıkagelir: "Gülümse, umudunu kaybetme, başaracağız..."(Ayrıca bu replikler sinema tarihindeki ara yazıyla geçen son replik olma özelliğini taşımakta. Yani Modern Times dünya sinemasının son sessiz filmidir.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder