Uzakdoğu filmleri denince akıllara gelen ilk isim şüphesiz Kim Ki-Duk ve meşhur filmleri oluyor. Benim izlediğim iki filmi var zaten ki onları da izlemeyeni dövüyorlar. Birazcık "İlkbahar, Yaz, Sonbahar, Kış... ve İlkbahar"dan bahsedeyim: usta çırak ilişkisiyle yaşamın kısır döngüsüne parmak basmış. Hatırladığım kadarıyla iki filmde de bir kaç cümle replik var ya da yok. Yönetmenin genel tarzı bu sanırım.
"Boş Ev"e gelince baş kahramanımız psikopatın biri. Tatile giden insanların evine girip bozuk eşyalarını tamir ediyor. Bir gün boş sanıp girdiği evlerden birinde karşılaştığı kadına aşık olur. Kadın da mutsuz bir hayat sürdüğü için ona karşılık verir. Film "sessizliğin sesi" denen şeyin ta kendisi. Sakin ağır akıcı filmlere sabredebilenlerin beğeneceğinden eminim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder